Eindelijk in Afrika!

Daar is hij dan, het eerste blogje vanuit Zimbabwe! Het gaat niet zo een lang verhaal worden, want ik ben dood moe. De reis in gelukkig allemaal goed gegaan! Joost heeft me weggebracht naar het station in Groningen en vanaf toen was de reis echt begonnen… Op Schiphol hebben Hilde en Judith me uitgezwaaid. Eerst inchecken, daarna geld halen en natuurlijk een hapje eten samen. We zijn ook nog even bij de bloemenzee wezen kijken voor de slachtoffers van vlucht MH17, indrukwekkend!

Het moment van afscheid nemen was daarna toch echt aangebroken. Aangezien Judith een half jaar naar het buitenland gaat was het even een moeilijk momentje voor iedereen! Maar na een laatste knuffel door de paspoort controle en daar sta je dan in je eentje! Ik had nog tijd genoeg, dus heb eerst even rustig wat appjes gestuurd en gelezen. Daarna drinken gekocht voor in het vliegtuig en op naar de gate. De vlucht was prima, maar had wel bijna een uur vertraging, dus in Londen moest ik me echt haasten om de volgende vlucht te halen. Uiteindelijk precies op tijd bij de gate en nog geprobeerd mensen te laten weten dat ik veilig in Londen was aangekomen, maar dat is helaas niet gelukt… Ook de lange vlucht ging prima. Heb het eten niet eens afgewacht, maar ben eigenlijk direct gaan slapen en eigenlijk was de vlucht zo voorbij! In Johannesburg me even opgefrist in het toilet en daarna weer door naar de laatste gate. De luchthaven was nog precies hetzelfde als ik me herinner van een aantal jaar geleden, super leuk!

Op de laatste vlucht kwamen er twee Noorse meisjes naast me zitten, die heel toevallig ook vrijwilligerswerk doen! Gezellig samen door de paspoort controle en de visa post. Gelukkig was alle bagage goed aangekomen. Op het vliegveld moesten we nog even wachten tot alle vrijwilligers waren aangekomen, maar uiteindelijk konden we naar de lodge in ons overvolle busje. Ik heb mijn eigen kamer de komende week, wat ook wel nodig is, want ik heb er werkelijk waar een zooitje van gemaakt!

De groep is erg gevarieerd, maar er zijn verrassend veel Noorse meisjes! We zijn nog even naar Victoria Falls gelopen en daarna konden we al vrij snel aan tafel voor het avondeten. De projectmanager en een van de vrijwilligers waren hier ook al toen Joost er nog was en die vinden het heel erg grappig dat ik er nu ook ben. Blijkbaar lijken we super erg op elkaar! Na het eten hebben we een voorstel rondje gedaan, maar ik ben alle namen al weer vergeten :P Iedereen hier is super aardig en vertellen je precies welke activiteiten echt de moeite waard zijn, dus volgens mij ga ik mij de komende weken niet vervelen!

Het is niet echt gelukt om het kort te houden, maar nu ga ik toch echt lekker bijslapen! Morgen is het een ‘early rise and shine’ om 6 uur ’s ochtends, dus dat wordt even pittig maar ja, je moet er wat voor over hebben… Ik heb wat foto’s toegevoegd van de reis!

Groetjes, Anne